Heb jij je ooit al eenzaam gevoeld?
Zeker, in 2007-2009 ging ik door een scheiding en was ik veel alleen. Ik wou er niemand mee lastigvallen. Op een podium voor een massa mensen kan ik mij soms ook alleen voelen. Thuis ben ik graag eens alleen. Ik weet dat er iemand gaat thuiskomen. Daarbuiten heb ik al veel mensen en prikkels genoeg om me heen.
Durf je over eenzaamheid praten?
Te weinig, ik ben ook niet de meest sociale mens. Ik heb dit moeten leren. Ik merk soms te weinig op
hoe iemand zich voelt. Eenzaamheid creëren we soms zelf, denk ik. Bij mijn ouders thuis woonde mijn
grootmoeder in en zij had een zeer sociaal leven. Nu zijn we onze netwerken wat kwijt. Zomaar bij iemand
langsgaan zonder afspraak, doen we niet meer. Nu is alles zo georganiseerd en gedigitaliseerd. Je hoeft
je huis niet meer uit, waardoor je minder mensen ontmoet.
Heb je tips om eenzaamheid aan te pakken?
Vraag wat vaker hoe iemand zich voelt. Ondanks onze vele whatsapp-groepjes doen we dat te weinig.
Of zeg een simpele ‘goeiedag’ tegen al wie je tegenkomt. Of gewoon al aandachtig luisteren naar
iemand kan veel betekenen. Vraag gerust om hulp als je niet alles alleen kan of wil dragen. Dat is geen
teken van zwakheid. Als gemeente kan je mensen samenbrengen. Bijvoorbeeld door het centrum weer
te laten bruisen. Probeer mensen in Temse meer buiten te krijgen.
